ابن سعد از شعبی روایت می‌کند در کتاب خود هنگام عبور حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) از کربلا در زمان رفتن به جنگ صفین: «و اخرج ابن سعد عن الشعبی

ادامه مطلب :

قال: مرّ علی (علیه السلام) بکربلا عند مسیره الی صفین و حاذی نینوا قریه علی الفرات، فوقف و سئل عن اسم هذه الارض فقیل کربلا فبکی حق بل الارض من دموعه. ثم قال: دخلت علی رسول الله و هم یبکی فقلت ما یبکیک؟ قال: کان عندی جبرئیل انفا و اخبرنی ان ولدی الحسین یقتل بشاطیء الفرات…» (1)
به روایت ابن سعد از شعبی، که حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هنگامی‌‌ که به صفین می‌رفت از کربلا عبور کرد، در برابر نینوا بر کنار فرات دهکده‌ای بود، آن‌جا توقف کرد و از نام آن سرزمین پرسید، گفتند: کربلا، حضرت گریه می‌کنند، عرض کردم سبب گریه برای چیست؟ فرمود: لحظه‌ای پیش جبرئیل نزد من بود و به من خبر داد که پسرم حسین در کنار فرات در موضعی که آن را کربلا می‌گویند، کشته می‌شود.»
احمد بن حنبل در کتاب مسند خود ذیل مضمون همین روایت می‌نویسد: خود امام حسین (علیه السلام) نیز در جنگ صفین و در طول مسیر راه با پدر بزرگوارشان حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) بودند و از جریان آگاهی داشتند. (2)
ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه از امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: آل امیه در وادی گمراهی شمشیر می‌زنند و در ماه حرام خون می‌ریزند، گویی هم‌ اکنون جوان بسیار زیبایی از قریش را می‌بینم، که در خون خود می‌غلطد و آن‌گاه که این جنایات از بنی‌امیه سر بزند، دیگر عذری برایشان باقی نخواهد ماند و حکومت و فرمان ‌روایی آنان از بین خواهد رفت. (3)
از مجموع این روایات وارده از کتب اهل تسنن، نتیجه گرفته می‌شود که شبهاتی را که فرقه وهابیت در مورد قیام امام حسین علیه السلام مطرح می‌کنند، از دیدگاه بزرگان اهل تسنن ردّ شده و قبول نمی‌گردد، چرا که فریقین اعتقاد دارند که قیام امام حسین (علیه السلام) آگاهانه بوده، و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) هم این وقایع را در مناسبت‌های مختلف برای اصحاب خصوصاً اهل بیت خود پیش‌گویی و بیان کرده بود.

پی‌نوشت:
[1]. طبقات الکبری، ابن سعد، ج4 ص117
[2]. مسنداحمد بن حنبل، ج2، ص78
مجمع الزوائد، ج9، ص187
[3]. شرح نهج البلاغه، ج4، ص363